Zoutvlakte van Bolivia

Beste mensen!

Afgelopen week hebben we een groot en mooi avontuur beleefd!
Linda en ik zijn naar de zoutvlaktes van Bolivia geweest. We wisten van te voren niet zo goed wat we ons hier van moesten voor stellen. Zoals ik in de vorige blog al beschreef hadden we alleen een probleem met de reis ernaar toe. In dit land wordt namelijk vaak gestaakt en geprotesteerd en deze keer ging het over de coca blaadjes. Dit zijn blaadjes die uiteindelijk als een drugs werken. Veel mensen hier gebruiken dit om uren achter elkaar te werken. Wij zelf hebben het ook weleens gebruikt in onze thee. Het helpt namelijk tegen de hoogte en tegen hoofdpijn. Niet te veel uiteraard.. haha… maar goed de mensen hebben een blokkade gemaakt op de weg en we kunnen er dus niet heen. Het reisbureau die voor ons de 3 daagse tour organiseert komt zelf met een oplossing. We gaan met een 4x4 drive auto de blokkade omzeilen. De rit van 11 uur zou plaats vinden in de nacht… wat een spanning en… wat een kou!! We worden de eerste 4 uur vervoerd in een busje met een zeer brede chauffeur. (het leek wel of we in een spannende film waren gestapt) deze kerel vertelde uitgebreid over de blokkades en over wat er allemaal zou kunnen gebeuren onder weg… brrrrrr…. Mensen die met stenen en vuurwerk op auto’s richten… het leek wel oorlog. Wat een toestand. Maar de rit verliep eigenlijk gewoon zonder problemen.

Na 6 uur moesten we wachten op onze 4x4 auto’s. Nou dit duurde 3 uur… We hebben geprobeerd in het busje te slapen maar met 5 graden onder 0 was dit best wel lastig.. ook werden er een paar groepsgenoten onrustig en wilde we zo snel mogelijk weg uit het verlaten lugubere plaatsje waar we terecht waren gekomen. Na 3 uur het was inmiddels 6 uur in de ochtend komen er 2 auto’s aan rijden. We kunnen daarna eindelijk wat relaxter zitten en de zon komt op, dus we kunnen zien waar we terecht zijn gekomen. De weg naar Uyuni is erg dor en de plaatsjes die we passeren zijn erg klein en verlaten. Het ziet er hier armoedig uit en we kunnen ons maar moeilijk voorstellen dat mensen hier in die kleine huisje met kou in de nacht en de zon overdag kunnen leven. We komen onder weg ook nog reizigers tegen op de fiets… nou dat is echt ongelofelijk… hoe kun je in deze dorre boel nu op je gemak fietsen…

We beginnen onze 3 daagse tour niet in Uyuni i.v.m. de stakingen op de weg, gaan we gelijk door naar de zoutvlaktes. Toen we hier aankwamen moest ik gewoon even bij komen van wat je dan opeens allemaal ziet. Een heel groot uitgestrekte zoutvlakte. Het is echt heel bijzonder. Rond deze tijd van het jaar staat hier geen water dit is opgedroogd en er ontstaat dus een hele grote zoutvlakte. We maken uiteraard maffe foto’s en krijgen hier ook onze lunch. De chauffeur heeft dit allemaal bij zich en berijd dit voor op de achterklep van de auto. Dit liet iedereen zich wel smaken want na zo’n nacht en geen ontbijt was iedereen hier wel aan toe. Ook komen er 3 nieuwe reizigers bij onze groep. 2 jongens die een nicht mee hebben genomen in een rolstoel. Ze reizen 3 weken met haar door Bolivia en Peru. Echt heel bijzonder om te zien hoe deze jonge vrouw aan het genieten is en hoe de jongens haar mee nemen door dit naar mijn idee niet rolstoelvriendelijke land! Echt super gaaf!

We rijden hierna door over de zoutvlakte het is echt heel bijzonder het lijkt of je op ijs en sneeuw rijd maar we slippen niet omdat het gewoon zout is. De auto’s rijden ook gewoon stevig door. Aan het eind van de middag komen we aan bij een cactussen eiland. Uit het niets is daar opeens een berg met allemaal cactussen. Heel apart. Linda en ik maken een mooie wandeling om de berg heen, en uiteraard worden er weer foto’s gemaakt. Wat een prachtig uitgestrekt gebied!

We slapen die nacht primitief. Het hotel bestaat helemaal uit zout. Echt heel bizar maar zelfs het bed waarop we slapen is gemaakt van zoutstenen (zie foto) de nacht is uiteraard weer koud en we slapen daarom in al onze kleding die we maar mee hebben kunnen nemen. De groep is gezellig en er worden ’s avonds ouderwets spelletjes gespeeld. De chauffeur en mensen die hier wonen zijn alles behalve vriendelijk, ze zien ons echt als toeristen en zeggen ook geen vriendelijk woord daarom maken wij het met de groep gewoon gezellig! Het is hier ook gewoon te schitterend om je daar te veel zorgen over te maken.

Dag 2 was weer een geweldige dag. We zitten wel veel in de auto met onze beentjes zowat in ons nek. Wij zijn de kleinste in de groep en moeten dus achterin. omdat het hier nu eenmaal zo uitgestrekt is word er veel kilometers af gelegd in de auto. We komen langs bijzondere rotsen en rijden langs 4 lagunes. Dit zijn grote meren omrand met grote bergen. En wat een bijzondere kleuren je dan te zien krijgt is gewoon moeilijk te omschrijven. Er is een meer die zelfs groen aanziet. Er zijn bergen die schitterende gele en bruine rode kleuren hebben. Echt adembenemend. Soms doet het ons denken aan Nieuw Zeeland boven op de berg. Ondanks de hoogte (4200 meter) zijn er hier toch nog dieren, we komen de flamingo tegen. Dit was echt ook een wauw momentje. Die prachtige vogels in dat steenkoude meer en die mooie bergen op de achtergrond. Wat een geweldige natuur! Ook kan de Lama en alpaca er niet aan ontbreken en we zien een soort van struisvogel. Aan het eind van de dag rijden we ook langs vulkanen. Uit sommige komt ook rook, deze vulkanen zijn gewoon actief. Aan het eind van de dag komen we in een natuurgebied. Hiervoor moeten we door een soort van border en krijgen we een stempel in ons paspoort. Na de border kwamen we gelijk al in ons hotel. Na ja hotel… we kunnen binnen slapen en zitten. Het is er nog kouder dan de nacht ervoor. Maar omdat de zon nog schijnt maken Linda en ik een prachtige wandeling naar een meer. Het wit dat je hier ziet zijn allemaal mineralen. Onze schoenen zakken soms weg in deze mineralen maar het uitzicht is zo schitterend dat we ons hier niet veel van aantrekken. Deze keer slapen we op een slaapzaal de kou zorgt ervoor dat we niet veel slapen die nacht.

Dag 3 begint erg vroeg rond half 6 zouden we moeten vertrekken. Nu waren we met de groep 8 minuten te laat dus onze chauffeur was hier alles behalve vrolijk onder. Wat een toestand… we rijden als eerst naar geisers. We zien er een hoog spuiten. Mensen hebben deze gemaakt door een gat in de grond te boren. Hierna komen we bij het natuurlijkere gebied allemaal rook en stoom een spookachtige omgeving… en omdat het schemert ziet het er nog aparter uit. Na de geisers rijden we door naar een hotpool. Linda en ik moeten er niet aan denken om hier in te gaan. Na de koude nacht en het super koude temperatuur en de harde wind zijn wij niet bereid om hier een duik in te nemen. Maar een paar groepsgenoten doen dit wel. Brrrrrrrrrr…… Hierna door naar de border van Chili want er gaan een paar groepsgenoten door naar Chili. Wat een apart en kleine border je dan ziet… een heel apart land is dit. Wij nemen afscheid van een paar groepsgenoten en gaan door met onze reis naar Uyuni. De chauffeur weet hier gelukkig goed de weg en ondanks dat hij niet aardig is rijd hij wel echt super goed. De weg is namelijk erg hobbelig en soms komen we ijs plassen tegen of riviertjes waar we door heen moeten. We rijden deze keer door het uitgestrekte land en zien weer geweldige vergezichten. We komen aan het eind van de dag nog langs een oude trein. Nu zijn we echt heel dicht bij Uyuni omdat we nu van de andere kant dit standje in komen hebben we geen last van de blokkades. Onze 2de auto heeft 20 kilometer voor Uyuni nog autopech. Lekke band. Maar deze chauffeurs zijn wel wat gewend en binnen 5 minuten zit er dus al weer een nieuwe band om heen.
In Uyuni horen we dat de blokkades deze nacht gestopt zijn en dat ze waarschijnlijk die nacht erop weer zouden beginnen. Dus we gaan opzoek naar een bus die ons weer terug vervoerd naar La Paz. Weg van de blokkades… De 2 jongens en de vrouw in de rolstoel gaan met de lokale bus en we besluiten ons hier bij toe te voegen. We weten dat deze bus niet erg warm zal zijn en dat het niet erg luxe is maar dit geeft ons niet. De nacht verloopt idd wat onrustig. Een moeder met een baby en een kind van 2 jaar slapen naast mij op de grond en naast en achter ons zijn nog 2 baby's die af en toe toch echt een flesje of aan de borst moeten. Na ongeveer 5 uur moeten we nog wisselen van bus en belanden we in een nog koudere bus. Linda zit namelijk naast een raampje dat na elke hobbel open vliegt. Brrrrr… we zijn echt heel blij als we rond 7 uur in de ochtend La Paz naderen. We houden een relaxed dag. In de ochtend slapen we wat in ons hostel en in de middag skypen we met ma pa en Bettie. Het is dan precies de wedstrijd Nederland tegen Spanje. Wat grappig dat dit dus thuis en hier zomaar op tv is… haha Het was een super wedstrijd!!!!! En ook erg gezellig zo te skypen. De mensen van hier zijn trouwen erg fanatiek in de voetbal, ondanks dat ze volgens mij niet mee spelen… in elk kleine winkeltje en restaurantje staat de voetbal aan en staan er echt groepen mensen te kijken!

Een leuk en groot avontuur!!! Nu nog een paar dagen in La Paz en dan vliegen we over naar Brazilië… en dan naar huis ☺
Dus tot snel lieve mensen.

Xxx Linda en Stijna