Aardbevingen!!.... Alles hier oké!!!!
Door: Stijna & Linda
Blijf op de hoogte en volg Stijna & Linda
03 April 2014 | Chili, Castro
Hallo allemaal
Van verschillende mensen horen wij ongeruste berichten over of het wel goed gaat met ons in Chili. Nou chili heeft idd de afgelopen week last van aardbevingen. Dit is in het noorde van Chili, waardoor wij er niets van hebben mee gemaakt gelukkig. Mensen zijn hier wel erg bang en worden gewaarschuwd via tv en auto’s met geluidboxen. Aan de kust plaatsen kwamen wij ook vluchtroute borden tegen waar je naar toe moet vluchten als er een tsounamie is (wanneer er in zee een beving is veroorzaakt dit weer een tsounamie). Het is een natuurverschijnsel waar je niets tegen kan doen en dat maakt ook dat mensen terecht bang zijn! We hebben het noordelijke gebied expres vermeden en bevinden ons nu in Ecuador.
Linda is afgelopen week 26 jaar geworden en dit hebben we ook uitgebreid gevierd! Ook zijn we weer wat avonturen in Chili rijker geworden.
Het nationale park vlak bij Corra was moeilijk te bereiken maar omdat er een goed informatie centrum was hebben we een duidelijke uitleg gekregen met welke bus en pond we moesten gaan en hierna weer een bus. Het avontuur begon al bij het instappen bij de eerste bus. Er was een jongen voorin de bus die in slaap was gevallen en toen de chauffeur moest remmen viel hij om en stuiterde kei hard met zijn hoofd tegen de houten geldbak van de chauffeur. Linda die hier naast stond ving de man op en hielp hem weer overeind. Omdat hij met zijn wenkbrauw tegen de punt kwam spoot er letterlijk bloed uit zijn hoofd. Linda zat er ook nog onder. De chauffeur vond het niet de moeite om te stoppen en reikte de jongen een handdoek aan. Eerst dachten we dat dit bedoelt was voor het hoofd van de jongen… De jongen dacht dit ook, maar de chauffeur werd zowaar boos en zei de jongen eerst zijn bus schoon te maken van zijn bloedvlekken… o o o wat een toestand. Na 2 uur reizen kwamen we uit bij het Nationaal park. Het is hier nog niet erg gericht op toeristen maar er was 1 prachtige wandeling die we door soort van tropisch regenwoud klimaat konden maken. Het was inderdaad een schitterende wandeling en we kwamen veel planten tegen die we ook zagen in Australië. Hier word ook een duidelijke vergelijking met Australië gemaakt ivm het klimaat. Na deze wandeling hadden we nog een uurtje over die we hebben benut in de duinen in gezelschap van een hond die ons gewoon volgde. Het was gelukkig een lief beestje en hij luisterde zowaar ook nog naar Stijna… op de terug weg ging er een andere hond met zijn baasje mee in onze bus. We genoten van het schitterende uitzicht de zee die tegen de rotsen aan klotsten en de houten huisjes waar mensen in bomen en aan hekken hun was laten drogen. Echt een mooi stukje Chili! De chauffeur had een gezellig opera muziekje opgezet en ik was daarom erg verbaasd dat er in het gang pad een straaltje water naar voren liep. De wegen zijn hier erg bergachtig, dus ik dacht eerst nog dat er iemand met een flesje aan het lekken was… maar na 5 minuten begon het ook een beetje te ruiken.. en ja wel hoor … de hond in de bus had het dus niet kunnen op houden… het kan hier allemaal ☺
Na deze schitterende dag aten we een maaltijd in ons hotel. Dit was ook spannend, je weet namelijk nooit wat je te eten krijgt, of dit gaar is en of je buikje dit ook werkelijk kan verdragen… we aten een hele kip en de vrouw had er verse aardappelpure bij gemaakt met overheerlijke jus en sla. Dit smaakte ons echt heel erg goed. De vrouw van dit hotel wilde zo graag met ons praten, daardoor ging ze eerst heel hard tegen ons in het Spaans praten, toen we onze oren bedekte begreep ze dat ze misschien langzamer moest praten ook dit hielp niet toen ging ze de dingen opschrijven… aangezien ze een heel slecht handschrift had werd dit ook niets. Wij zochten dus op hoe je de complimenten aan de kok moest geven. Felicitation alle cheff en dat leverde ons beide een lekkere dikke smakkerd en knuffel op ☺
Van Valdivida zijn we door gereisd naar Caracoutin. Hier belde we bij de eerste de beste hospedaja aan. We kwamen terecht bij een vrouw die hier samen woonde met haar 16 jarige zoon Fransico. Deze mensen waren heel gastvrij en spraken beide Engels. Linda en ik besluiten hier 4 dagen te blijven. We hebben deze dagen echt veel over Chili geleerd. De vrouw had elke dag wel mensen over de vloer en we konden hen van alles vragen omdat de gastvrouw het graag voor ons vertaalde. Super leuk en makkelijk!! Deze vrouw heeft onze was gedaan, dit leverde de volgende ochtend wel een grappig gezicht op, ze had al onze was uitgehangen in haar kleine keukentje. Boven het fornuis hingen dus vesten van ons en aan de stoelleuningen allemaal onderbroeken haha Vooral de eetgewoontes en de bak kunsten van deze Chileense vrouw hebben we geproefd. Ze bakte en kookte er op los. Brood, jam, taart koekjes, smeersels voor op brood, gezonde soep met vlees waar nog botjes en vooral veel vet aan zat, toetjes gemaakt van gekookte melk en rouwe ei… brrrrrr…. nog meer koekjes en nog meer taart. Linda en ik vonden het niet allemaal even lekker. Met Linda’s verjaardag bakte ze, uiteraard, een verjaardagstaart. Hij zag er best lekker uit chocolade taart met slagroom, maar ze wilde iets nieuws proberen en had over de taart munt thee gedrenkeld met een flinke scheut… zodat de onder kant van de taart drassig naar munt thee smaakte…. (Brrrrrr….. ) Uiteraard hebben we dit gewoon netjes op gegeten.. Linda kreeg op haar verjaardag van Stijna een echte gebreide Chileense muts. In dit land is dit echt een rage je ziet veel mensen met een gebreide muts op lopen. Linda was er vooral blij mee want als ze het nu koud heeft zet ze haar mutsje op ☺
Ook hebben we hier geleerd uit een Argentijnse beker thee te drinken. Caracautin ligt 5 uur van Argentinië vandaan en heeft daarom ook cultuur dingen over genomen uit dat land. Ze drinken dan thee uit een houten beker die ze eerst helemaal vullen met thee blaadjes en vervolgens gieten ze hier heet water op. Ze hebben dan een speciaal ijzeren rietje die de blaadjes niet doorlaat en waar je dus thee uit drinkt. Het is de bedoeling dat je deze beker deelt met iedereen aan tafel. Met veel suiker vonden Linda en ik het best lekker.
We zijn nog een dag naar Lonkymay geweest. Dit was echt een grap. Het regende namelijk deze hele dag. Toen we in het plaatsje aankwamen doken we heel snel een knus hotel binnen die ook een restaurantje had. Bij het hout kacheltje hebben we onze jassen en tassen laten drogen. We bestelde chocolade melk. We kregen warme melk met brokken chocolade. Dit was echt hele lekkere chocolade melk haha. De maaltijd die hierop volde was weer een grote verrassing. Linda en ik hebben vooral geleerd om ook gewoon Nee te zeggen tegen drinken dat is gemaakt van hun water.. of eten dat we niet vertrouwen. Wij gaan hier namelijk van aan de rees... We denken dus maar niet te veel na of het beleefd is… maar of we er niet ziek van worden. De mensen bedoelen het hier allemaal echt heel goed.
Vanuit Caracautin zijn we door gereisd met de nachtbus naar Sandiago. Hier hebben we nog een dag doorgebracht wat geslapen maar ook de echte stad bekeken. Het zonnetje scheen en we vonden de stad hierdoor ook veel mooier dan de eerste keer. Ook zagen we nu wat een mooie gebouwen er in Sandiago staan.
Vanuit Sandiago zijn we dus doorgevlogen naar Ecuador. Woensdag hebben we dus de hele dag in het vliegtuig gezeten. 2 vluchten zorgde ervoor dat we uiteindelijk in Ecuador aan kwamen. Op de verjaardag van onze pa 5 april gaan wij deelnemen aan een reisgroep waarmee we 2 weken door Ecuador gaan reizen. Dit avontuur lezen jullie hierna uiteraard weer op de blog!
Groetjes aan iedereen thuis
Xxx Linda en Stijna
Van verschillende mensen horen wij ongeruste berichten over of het wel goed gaat met ons in Chili. Nou chili heeft idd de afgelopen week last van aardbevingen. Dit is in het noorde van Chili, waardoor wij er niets van hebben mee gemaakt gelukkig. Mensen zijn hier wel erg bang en worden gewaarschuwd via tv en auto’s met geluidboxen. Aan de kust plaatsen kwamen wij ook vluchtroute borden tegen waar je naar toe moet vluchten als er een tsounamie is (wanneer er in zee een beving is veroorzaakt dit weer een tsounamie). Het is een natuurverschijnsel waar je niets tegen kan doen en dat maakt ook dat mensen terecht bang zijn! We hebben het noordelijke gebied expres vermeden en bevinden ons nu in Ecuador.
Linda is afgelopen week 26 jaar geworden en dit hebben we ook uitgebreid gevierd! Ook zijn we weer wat avonturen in Chili rijker geworden.
Het nationale park vlak bij Corra was moeilijk te bereiken maar omdat er een goed informatie centrum was hebben we een duidelijke uitleg gekregen met welke bus en pond we moesten gaan en hierna weer een bus. Het avontuur begon al bij het instappen bij de eerste bus. Er was een jongen voorin de bus die in slaap was gevallen en toen de chauffeur moest remmen viel hij om en stuiterde kei hard met zijn hoofd tegen de houten geldbak van de chauffeur. Linda die hier naast stond ving de man op en hielp hem weer overeind. Omdat hij met zijn wenkbrauw tegen de punt kwam spoot er letterlijk bloed uit zijn hoofd. Linda zat er ook nog onder. De chauffeur vond het niet de moeite om te stoppen en reikte de jongen een handdoek aan. Eerst dachten we dat dit bedoelt was voor het hoofd van de jongen… De jongen dacht dit ook, maar de chauffeur werd zowaar boos en zei de jongen eerst zijn bus schoon te maken van zijn bloedvlekken… o o o wat een toestand. Na 2 uur reizen kwamen we uit bij het Nationaal park. Het is hier nog niet erg gericht op toeristen maar er was 1 prachtige wandeling die we door soort van tropisch regenwoud klimaat konden maken. Het was inderdaad een schitterende wandeling en we kwamen veel planten tegen die we ook zagen in Australië. Hier word ook een duidelijke vergelijking met Australië gemaakt ivm het klimaat. Na deze wandeling hadden we nog een uurtje over die we hebben benut in de duinen in gezelschap van een hond die ons gewoon volgde. Het was gelukkig een lief beestje en hij luisterde zowaar ook nog naar Stijna… op de terug weg ging er een andere hond met zijn baasje mee in onze bus. We genoten van het schitterende uitzicht de zee die tegen de rotsen aan klotsten en de houten huisjes waar mensen in bomen en aan hekken hun was laten drogen. Echt een mooi stukje Chili! De chauffeur had een gezellig opera muziekje opgezet en ik was daarom erg verbaasd dat er in het gang pad een straaltje water naar voren liep. De wegen zijn hier erg bergachtig, dus ik dacht eerst nog dat er iemand met een flesje aan het lekken was… maar na 5 minuten begon het ook een beetje te ruiken.. en ja wel hoor … de hond in de bus had het dus niet kunnen op houden… het kan hier allemaal ☺
Na deze schitterende dag aten we een maaltijd in ons hotel. Dit was ook spannend, je weet namelijk nooit wat je te eten krijgt, of dit gaar is en of je buikje dit ook werkelijk kan verdragen… we aten een hele kip en de vrouw had er verse aardappelpure bij gemaakt met overheerlijke jus en sla. Dit smaakte ons echt heel erg goed. De vrouw van dit hotel wilde zo graag met ons praten, daardoor ging ze eerst heel hard tegen ons in het Spaans praten, toen we onze oren bedekte begreep ze dat ze misschien langzamer moest praten ook dit hielp niet toen ging ze de dingen opschrijven… aangezien ze een heel slecht handschrift had werd dit ook niets. Wij zochten dus op hoe je de complimenten aan de kok moest geven. Felicitation alle cheff en dat leverde ons beide een lekkere dikke smakkerd en knuffel op ☺
Van Valdivida zijn we door gereisd naar Caracoutin. Hier belde we bij de eerste de beste hospedaja aan. We kwamen terecht bij een vrouw die hier samen woonde met haar 16 jarige zoon Fransico. Deze mensen waren heel gastvrij en spraken beide Engels. Linda en ik besluiten hier 4 dagen te blijven. We hebben deze dagen echt veel over Chili geleerd. De vrouw had elke dag wel mensen over de vloer en we konden hen van alles vragen omdat de gastvrouw het graag voor ons vertaalde. Super leuk en makkelijk!! Deze vrouw heeft onze was gedaan, dit leverde de volgende ochtend wel een grappig gezicht op, ze had al onze was uitgehangen in haar kleine keukentje. Boven het fornuis hingen dus vesten van ons en aan de stoelleuningen allemaal onderbroeken haha Vooral de eetgewoontes en de bak kunsten van deze Chileense vrouw hebben we geproefd. Ze bakte en kookte er op los. Brood, jam, taart koekjes, smeersels voor op brood, gezonde soep met vlees waar nog botjes en vooral veel vet aan zat, toetjes gemaakt van gekookte melk en rouwe ei… brrrrrr…. nog meer koekjes en nog meer taart. Linda en ik vonden het niet allemaal even lekker. Met Linda’s verjaardag bakte ze, uiteraard, een verjaardagstaart. Hij zag er best lekker uit chocolade taart met slagroom, maar ze wilde iets nieuws proberen en had over de taart munt thee gedrenkeld met een flinke scheut… zodat de onder kant van de taart drassig naar munt thee smaakte…. (Brrrrrr….. ) Uiteraard hebben we dit gewoon netjes op gegeten.. Linda kreeg op haar verjaardag van Stijna een echte gebreide Chileense muts. In dit land is dit echt een rage je ziet veel mensen met een gebreide muts op lopen. Linda was er vooral blij mee want als ze het nu koud heeft zet ze haar mutsje op ☺
Ook hebben we hier geleerd uit een Argentijnse beker thee te drinken. Caracautin ligt 5 uur van Argentinië vandaan en heeft daarom ook cultuur dingen over genomen uit dat land. Ze drinken dan thee uit een houten beker die ze eerst helemaal vullen met thee blaadjes en vervolgens gieten ze hier heet water op. Ze hebben dan een speciaal ijzeren rietje die de blaadjes niet doorlaat en waar je dus thee uit drinkt. Het is de bedoeling dat je deze beker deelt met iedereen aan tafel. Met veel suiker vonden Linda en ik het best lekker.
We zijn nog een dag naar Lonkymay geweest. Dit was echt een grap. Het regende namelijk deze hele dag. Toen we in het plaatsje aankwamen doken we heel snel een knus hotel binnen die ook een restaurantje had. Bij het hout kacheltje hebben we onze jassen en tassen laten drogen. We bestelde chocolade melk. We kregen warme melk met brokken chocolade. Dit was echt hele lekkere chocolade melk haha. De maaltijd die hierop volde was weer een grote verrassing. Linda en ik hebben vooral geleerd om ook gewoon Nee te zeggen tegen drinken dat is gemaakt van hun water.. of eten dat we niet vertrouwen. Wij gaan hier namelijk van aan de rees... We denken dus maar niet te veel na of het beleefd is… maar of we er niet ziek van worden. De mensen bedoelen het hier allemaal echt heel goed.
Vanuit Caracautin zijn we door gereisd met de nachtbus naar Sandiago. Hier hebben we nog een dag doorgebracht wat geslapen maar ook de echte stad bekeken. Het zonnetje scheen en we vonden de stad hierdoor ook veel mooier dan de eerste keer. Ook zagen we nu wat een mooie gebouwen er in Sandiago staan.
Vanuit Sandiago zijn we dus doorgevlogen naar Ecuador. Woensdag hebben we dus de hele dag in het vliegtuig gezeten. 2 vluchten zorgde ervoor dat we uiteindelijk in Ecuador aan kwamen. Op de verjaardag van onze pa 5 april gaan wij deelnemen aan een reisgroep waarmee we 2 weken door Ecuador gaan reizen. Dit avontuur lezen jullie hierna uiteraard weer op de blog!
Groetjes aan iedereen thuis
Xxx Linda en Stijna
-
03 April 2014 - 17:13
Stan:
Fijn dat jullie oké zijn... Stel je voor zeg, dat jullie niet meer op de fanfare zouden komen ;) Zo te lezen en te zien maken jullie echt een onvergetelijke reis! Geniet er nog van!
Ps. Stijna, zeggen de naam Ad en Ans jou nog iets? Ik kwam ze tegen bij de C1000... -
03 April 2014 - 17:18
Drassig:
Gelukkig gaat het goed dames!
Hoop jullie snel weer te spreken.
Gelukkig staat het record nog op mijn naam -
03 April 2014 - 17:18
Eindbaas:
Hihi -
03 April 2014 - 20:51
Esther:
Ha meiden,
Leuk om te lezen wat jullie allemaal eten en vooral wat niet. Veel plezier met jullie rondreis. Lekker relax, als alles wordt geregeld! Geniet ervan...
Kus van ons drietjes -
04 April 2014 - 10:07
Tante Ans:
Wat een belevenissen weer, wij maken het hier ook een beetje mee op afstand door jullie leuke verslag. En wat een opluchting om een goed bericht te horen!!! Ik probeerde net oma te bellen om te zeggen dat jullie een blog geschreven hebben... ze zei van de week zorgen te hebben op haar oude dag. Veel liefs, geniet ervan. Wij gaan morgen naar jullie jarige pa, volgend jaar zijn jullie ook weer van de partij! :) Tante Ans.
-
04 April 2014 - 10:38
Esther:
Hey lieve zussen,
Ik vond het leuk dat we de afgelopen weken zoveel met jullie konden skypen. Hopelijk hebben jullie nu ook regelmatig internet en goed bereik.
Gisteren heb ik met onze zus Klaartje gebeld. Jullie krijgen de groetjes en ze vertelde mij dat zij deze blog ook wel eens met begeleiding leest. Leuk om te horen =)
Geniet maar weer van jullie avontuur en we spreken elkaar wel weer op de skype!
Kusjes Esther -
04 April 2014 - 10:50
Rogier En Mirjam:
hey stijna en linda,
Linda nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
en fijn dat alles goed met jullie gaat. gelukkig geen last van de aardbevingen!
veel plezier in Ecuador!
gr. Rogier en mirjam -
04 April 2014 - 19:39
Wim En Cinty:
26 jaar en dan al op wereldreis. Ook felicitatie van ons natuurlijk. En je ziet er prachtig inheems uit met je wollen muts Linda. Hoe heet jullie hond Stijna. Je gaat hem toch niet achterlaten?
Heel veel succes met jullie vervolgreis! Hartelijke groeten van ons. Wim en Cinty
-
14 April 2014 - 21:33
Colette:
Haa Stijna en Linda,
Een beetje te laat, maar alsnog gefeliciteerd Linda met je verjaardag.
Wow, wat een verhalen, echt leuk om te lezen, krijg er zin in;)
Aardbevingen kun je beter niet hebben, dat hebben wij wel ervaren, echt eng.
Bedankt voor jullie leuke kaartje, erg leuk.
Fijn dat jullie gastvrij worden ontvangen op verschillende plekken.
Geniet ervan en we zijn benieuwd naar jullie rondreis in Equador.
Groetjes Peter en Colette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
