Chili... HELP!!! Ze spreken hier spaans!!!
Door: Stijna & Linda
Blijf op de hoogte en volg Stijna & Linda
16 Maart 2014 | Chili, Pucón
Hola a todos, oftewel hallo allemaal!!
De vlucht vanuit Sydney naar Santiago Chili hebben we overleefd.
In het vliegtuig was het trouwens uitstekend vertoeven!! Heel relaxt ruime plek, alleen de uit de mond stinkende buurvrouw denken we maar even weg. En je raad het al de pratende Stijna zat er naast.. dus de lucht was soms niet te harde volgens Linda ☺.
In Chili aangekomen was het wel even wennen. Bij het stempelen van de paspoorten merkte we al dat de jonge mannen graag met je willen flirten. Ze vochten om ons. Wij waren blij dat er uiteindelijk gewoon een stempel in het paspoort kwam te staan en dat we gewoon door konden lopen.
De temperatuur is hier rond de 25 graden. In de zon is het soms erg warm.
Chili is een apart land. Het is sinds een paar jaar een doorbraak aan het maken. Dit kun je ook goed zien. Ze hebben bijvoorbeeld hele goede wegen en er staan tussen de arme huizen ook mega mooie gebouwen. De mensen spreken hier Spaans. En er zijn er maar een paar die een paar woorden Engels kunnen. Jullie begrijpen dat dit echt even wennen voor ons is. Na 2 dagen flink zitten stuntelen hebben we zinnen en woorden in het Spaans opgeschreven. Met het Spaanse boekje en het vertalingpapiertje in de hand en met onze handen en voeten komen we nu ergens. ☺
Reizen met de bus is hier heel comfortabel. Linda en ik verbaasde ons hier erg over.
Je koopt eerst een kaartje bij een balie. Hier mag je zelf kiezen waar je graag zou willen zitten in de bus. De bus zelf heeft ruime stoelen die in lig- stand gezet kunnen worden.
Er is 1 chauffeur (deze rijd gewoon 8 uur achter elkaar door, ze weten hier niet van pauzeren) en een kaartjes controleur, die ook voor filmpje in de bus zorgt. In de bus is ook een toilet, waar nog wel eens een luchtje vanaf komt. Wat apart is, is dat je altijd kunt volgen hoe hard de chauffeur rijdt. Er is hier een regel, dat hij niet harder mag dan 100. Als hij hier ook maar 1 kilometer boven zit gaat er een irritant piepje in de hele bus af… Voor de rest is het wel super relaxt. Wij zijn daarom ook gelijk na dag 1 al met de bus naar beneden gereisd.
Chili is een heel lang land, daardoor kom je ook verschillende landschappen tegen. Chili staat ook bekend om zijn vulkanisch gebied, dus daar hopen we ook nog wat van te gaan zien. De kosten voor het vervoer is hier erg laag. Het eten in de winkel daarin tegen is vaak het zelfde als bij ons thuis. Je moet goed kijken wat je koopt en constant rekenen. Ze hebben hier weer allemaal nullen achter het geld staan. 100 is 14 eurocent, 1000 is dus 1 euro 40. Wat kunnen landen toch moeilijk doen. Ik kan mij herinneren dat het in Afrika ook zo’n gedoe was met al die nullen.
Op straat is het soms net als in Afrika. Er gebeurd van alles. Mensen verkopen op straat, zingen, maken muziek, bedelen en noem maar op. Er zijn hier veel straat honden. We gaan hier maar met een grote bocht om heen. Ze liggen hier trouwens ook gewoon midden op de straat en auto’s moeten dan om ze heen rijden… echt heel apart! Zoals ik hiervoor al schreef lachen alle mannen naar ons, dus we lachen gewoon terug en lopen ook hard door ☺. De mensen zijn hier wel heel aardig en willen best helpen. De taal is alleen tot nu toe een probleem. Maar we hopen deze maand Spaans te gaan leren… althans klein beetje zou wel handig zijn! Het Spaanse boekje van Jacqueline komt in ieder geval goed van pas nu!!!! Gracias!!
Deze week zijn we in Pucón Aangekomen. Dit is een klein dorpje waarin veel toeristen gaan en komen. We worden bij het busstation al gelijk aangesproken door een aardig meisje, die een hotel heeft samen met haar moeder. ‘Hotel Alicia’ ziet er naar ons idee erg leuk uit en de prijs valt ons ook erg mee, dus we besluiten hier een paar dagen te blijven. In het dorp komen we er al snel achter dat er veel activiteiten georganiseerd worden. Wij besluiten om de berg, dat een vulkaan is, te gaan beklimmen. Vrijdag schijnt het de mooiste dag te zijn. Om de vulkaan te beklimmen moet je een hele dag uittrekken. Ook is dit een tocht dat over sneeuw/ijs gaat en op het eind zie je de krater van de vulkaan. Deze vulkaan is nog steeds actief. We zien vanuit ons slaapkamer raampje zo af en toe wat rook uit het topje komen! Een spannende tocht dus!!!
Achteraf was vrijdag helemaal geen mooie dag om de vulkaan te beklimmen. Hier in het kort ons avontuur:
Om half 7 in de morgen moesten we verzamelen in het kleine dorpje Pucón. We kregen een backpack tas met spullen en werden in een busje naar de berg gebracht. Omdat alles nog donker was voordat we vertrokken konden ze nog niet zien of het bij de berg goed weer was. Onder aan de berg aangekomen, hebben we de zon zien opkomen. Dat was wel een apart gezicht. De wolken die onder ons lagen en de bergen die daarboven uit staken. (zie foto)
Het liftje dat normaal altijd gebruikt zou worden voor het steile eerste stuk, deed het deze keer niet. Er stond namelijk te veel wind. Dit zorgde ervoor dat we gelijk aan het steile stuk moesten gaan beginnen. Na 5 minuten raakte ik, Linda in de groep kwijt..
Er stond echt heel veel wind (windkracht 8-10) en je moest uitkijken dat je niet om waaide. Het was een barre tocht en toen we dus eindelijk aankwamen bij de andere kant van de lift, waren we teleurgesteld dat het zo bewolkt was. Je kon niet veel zien.
De gidsen die mee waren, vertelde ons al gelijk dat we niet verder de berg op konden gaan. Het was te gevaarlijk. De windstoten die we hadden leken veel op die van het poolgebied en het was dus niet verantwoord om naar boven te gaan.
We kregen beschermhoezen om onze schoenen en benen, toen we naar beneden gingen. We moesten namelijk door een soort van grind hoop naar beneden dalen. Linda verdraaide hierbij haar knie, dus je begrijpt dat we blij waren dat we weer in het busje zaten. Al met al toch een groot avontuur.
Het weer kan hier in de bergen heel anders zijn, dan in het dorpje ernaast. Je hoort hier wel eens van, maar nu hebben we het ook echt ervaren. We zijn vooral blij dat we weer veilig beneden zijn gekomen. Linda heeft hierna nog een dag last gehad van haar knie. We hebben maar even het thuisfront geskypt voor wat knie oefeningen tips!! Deze hebben gelukkig geholpen.
De volgende dag zijn we met de bus bij een waterval wezen kijken. Het is echt schitterend hier. De paadjes zijn wat minder toeristisch aangelegen. Dat vinden we eigenlijk wel leuk wandelen. Echt een beetje klimmen en klauteren. Ook hebben we hier voor het eerst van onze reis te maken met VEEL regen. In de nachten hebben we hier al heel veel regen gehad. Wel heerlijk als je dan lekker in je bedje ligt, met het getik op het dak. Vanavond gaan we naar een Spaans kerkje. We zullen er wel niet veel van verstaan, maar dat maakt ons niet uit. We vinden het wel leuk om te zien hoe het er hier aan toe gaat.
Wij wensen jullie een hele leuk week toe.
Adiós,
Liefs Linda en Stijna
De vlucht vanuit Sydney naar Santiago Chili hebben we overleefd.
In het vliegtuig was het trouwens uitstekend vertoeven!! Heel relaxt ruime plek, alleen de uit de mond stinkende buurvrouw denken we maar even weg. En je raad het al de pratende Stijna zat er naast.. dus de lucht was soms niet te harde volgens Linda ☺.
In Chili aangekomen was het wel even wennen. Bij het stempelen van de paspoorten merkte we al dat de jonge mannen graag met je willen flirten. Ze vochten om ons. Wij waren blij dat er uiteindelijk gewoon een stempel in het paspoort kwam te staan en dat we gewoon door konden lopen.
De temperatuur is hier rond de 25 graden. In de zon is het soms erg warm.
Chili is een apart land. Het is sinds een paar jaar een doorbraak aan het maken. Dit kun je ook goed zien. Ze hebben bijvoorbeeld hele goede wegen en er staan tussen de arme huizen ook mega mooie gebouwen. De mensen spreken hier Spaans. En er zijn er maar een paar die een paar woorden Engels kunnen. Jullie begrijpen dat dit echt even wennen voor ons is. Na 2 dagen flink zitten stuntelen hebben we zinnen en woorden in het Spaans opgeschreven. Met het Spaanse boekje en het vertalingpapiertje in de hand en met onze handen en voeten komen we nu ergens. ☺
Reizen met de bus is hier heel comfortabel. Linda en ik verbaasde ons hier erg over.
Je koopt eerst een kaartje bij een balie. Hier mag je zelf kiezen waar je graag zou willen zitten in de bus. De bus zelf heeft ruime stoelen die in lig- stand gezet kunnen worden.
Er is 1 chauffeur (deze rijd gewoon 8 uur achter elkaar door, ze weten hier niet van pauzeren) en een kaartjes controleur, die ook voor filmpje in de bus zorgt. In de bus is ook een toilet, waar nog wel eens een luchtje vanaf komt. Wat apart is, is dat je altijd kunt volgen hoe hard de chauffeur rijdt. Er is hier een regel, dat hij niet harder mag dan 100. Als hij hier ook maar 1 kilometer boven zit gaat er een irritant piepje in de hele bus af… Voor de rest is het wel super relaxt. Wij zijn daarom ook gelijk na dag 1 al met de bus naar beneden gereisd.
Chili is een heel lang land, daardoor kom je ook verschillende landschappen tegen. Chili staat ook bekend om zijn vulkanisch gebied, dus daar hopen we ook nog wat van te gaan zien. De kosten voor het vervoer is hier erg laag. Het eten in de winkel daarin tegen is vaak het zelfde als bij ons thuis. Je moet goed kijken wat je koopt en constant rekenen. Ze hebben hier weer allemaal nullen achter het geld staan. 100 is 14 eurocent, 1000 is dus 1 euro 40. Wat kunnen landen toch moeilijk doen. Ik kan mij herinneren dat het in Afrika ook zo’n gedoe was met al die nullen.
Op straat is het soms net als in Afrika. Er gebeurd van alles. Mensen verkopen op straat, zingen, maken muziek, bedelen en noem maar op. Er zijn hier veel straat honden. We gaan hier maar met een grote bocht om heen. Ze liggen hier trouwens ook gewoon midden op de straat en auto’s moeten dan om ze heen rijden… echt heel apart! Zoals ik hiervoor al schreef lachen alle mannen naar ons, dus we lachen gewoon terug en lopen ook hard door ☺. De mensen zijn hier wel heel aardig en willen best helpen. De taal is alleen tot nu toe een probleem. Maar we hopen deze maand Spaans te gaan leren… althans klein beetje zou wel handig zijn! Het Spaanse boekje van Jacqueline komt in ieder geval goed van pas nu!!!! Gracias!!
Deze week zijn we in Pucón Aangekomen. Dit is een klein dorpje waarin veel toeristen gaan en komen. We worden bij het busstation al gelijk aangesproken door een aardig meisje, die een hotel heeft samen met haar moeder. ‘Hotel Alicia’ ziet er naar ons idee erg leuk uit en de prijs valt ons ook erg mee, dus we besluiten hier een paar dagen te blijven. In het dorp komen we er al snel achter dat er veel activiteiten georganiseerd worden. Wij besluiten om de berg, dat een vulkaan is, te gaan beklimmen. Vrijdag schijnt het de mooiste dag te zijn. Om de vulkaan te beklimmen moet je een hele dag uittrekken. Ook is dit een tocht dat over sneeuw/ijs gaat en op het eind zie je de krater van de vulkaan. Deze vulkaan is nog steeds actief. We zien vanuit ons slaapkamer raampje zo af en toe wat rook uit het topje komen! Een spannende tocht dus!!!
Achteraf was vrijdag helemaal geen mooie dag om de vulkaan te beklimmen. Hier in het kort ons avontuur:
Om half 7 in de morgen moesten we verzamelen in het kleine dorpje Pucón. We kregen een backpack tas met spullen en werden in een busje naar de berg gebracht. Omdat alles nog donker was voordat we vertrokken konden ze nog niet zien of het bij de berg goed weer was. Onder aan de berg aangekomen, hebben we de zon zien opkomen. Dat was wel een apart gezicht. De wolken die onder ons lagen en de bergen die daarboven uit staken. (zie foto)
Het liftje dat normaal altijd gebruikt zou worden voor het steile eerste stuk, deed het deze keer niet. Er stond namelijk te veel wind. Dit zorgde ervoor dat we gelijk aan het steile stuk moesten gaan beginnen. Na 5 minuten raakte ik, Linda in de groep kwijt..
Er stond echt heel veel wind (windkracht 8-10) en je moest uitkijken dat je niet om waaide. Het was een barre tocht en toen we dus eindelijk aankwamen bij de andere kant van de lift, waren we teleurgesteld dat het zo bewolkt was. Je kon niet veel zien.
De gidsen die mee waren, vertelde ons al gelijk dat we niet verder de berg op konden gaan. Het was te gevaarlijk. De windstoten die we hadden leken veel op die van het poolgebied en het was dus niet verantwoord om naar boven te gaan.
We kregen beschermhoezen om onze schoenen en benen, toen we naar beneden gingen. We moesten namelijk door een soort van grind hoop naar beneden dalen. Linda verdraaide hierbij haar knie, dus je begrijpt dat we blij waren dat we weer in het busje zaten. Al met al toch een groot avontuur.
Het weer kan hier in de bergen heel anders zijn, dan in het dorpje ernaast. Je hoort hier wel eens van, maar nu hebben we het ook echt ervaren. We zijn vooral blij dat we weer veilig beneden zijn gekomen. Linda heeft hierna nog een dag last gehad van haar knie. We hebben maar even het thuisfront geskypt voor wat knie oefeningen tips!! Deze hebben gelukkig geholpen.
De volgende dag zijn we met de bus bij een waterval wezen kijken. Het is echt schitterend hier. De paadjes zijn wat minder toeristisch aangelegen. Dat vinden we eigenlijk wel leuk wandelen. Echt een beetje klimmen en klauteren. Ook hebben we hier voor het eerst van onze reis te maken met VEEL regen. In de nachten hebben we hier al heel veel regen gehad. Wel heerlijk als je dan lekker in je bedje ligt, met het getik op het dak. Vanavond gaan we naar een Spaans kerkje. We zullen er wel niet veel van verstaan, maar dat maakt ons niet uit. We vinden het wel leuk om te zien hoe het er hier aan toe gaat.
Wij wensen jullie een hele leuk week toe.
Adiós,
Liefs Linda en Stijna
-
16 Maart 2014 - 20:10
Esther Schep:
Ha meiden,
Nou Stijn, misschien kom je wel met een leuke man thuis uit Chili ;). Leuk om te lezen hoe jullie je vermaken in weer een ander land. Succes met het Spaans en de mannen...
X Es -
16 Maart 2014 - 21:28
Jan En Jeannet Wondergem:
Hoi Linda en Stijna,
We volgen jullie belevenissen op de voet, leuk om jullie avonturen zo te kunnen volgen. Wat hebben jullie al veel gezien en beleefd!!
Veel plezier in Chili en succes met het spaans.
Wij genieten mee vanachter de computer ;-)
groetjes uit Goes,
Jan en Jeannet
-
16 Maart 2014 - 22:32
Priscilla:
Dag dames, wat een avonturen weer allemaal! Gelukkig allemaal goed afgelopen op de berg! Heel veel plezier nog met jullie verdere avontuur en we zien hopelijk gauw weer een leul verslag! Verl liefs priscilla
-
16 Maart 2014 - 22:53
Iris:
Gelukkig is de WiFi goed in Chili en hebben we lekker lang kunnen skypen... Die tijd gaat Andreas niet zomaar verbreken ;-)
Goed uitkijken voor de straathondjes en de mannen (Chili is echt nog te ver om je te gaan settelen hoor Stijn :p) tot snel! Xxx -
16 Maart 2014 - 23:04
Carola:
Wauw wat een om schakeling na Australië. Maar geweldig mooie foto's. Succes met het Spaans praten. Veel plezier. Maar hou die jongens maar op een afstandje!
Groetjes carola -
17 Maart 2014 - 10:54
Grada:
¡Qué maravillosa historia. Te veo caminar, subir, jadeando. Ahora sigue aprendiendo español y usted es de hecho vuelve con un chileno, Stijna! Hombres hermosos!
Un besazo de Grada
Vertaling?
Wat een heerlijk verhaal weer. Ik zie jullie lopen, klimmen, hijgen. Nu nog Spaans leren en je komt inderdaad terug met een Chileen, Stijna! Mooie mannen!
Dikke kus van Grada -
17 Maart 2014 - 16:13
Jacqueline:
Hola Stijna y Linda,
¿Qué historias de un super lindo tienen cada vez. Aquí disfrutamos de una y otra vez. El idioma español está más allá de su cable firmemente con las guías de traducción y el rumbo que tienes. Estamos esperando la próxima nota.
Hasta la vista,
Jaco, Jacq, Jurriën *, Jamie & Roxanne -
18 Maart 2014 - 15:57
Cinty Vulto:
Hallo meisjes van de muziek. Wat een avonturen zeg.... Gaan jullie die vulkaan nog een keer op of blijft het te gevaarlijk! Wat leuk dat jullie nou Spaans leren, ha, ha. Wij zijn met Grieks bezig.
Is de bevolking daar aardig? Leuk jullie verslag te volgen.
Geniet van de verdere reis en succes met de mannetjes.
Liefs Cinty -
20 Maart 2014 - 13:44
Esther :
Hey lieve meiden,
Wat is het toch leuk om jullie verhalen zo te lezen.
Spannend zeg die vlukaanwandeling. Gelukkig gaat het weer beter met je knie Linda.
Haha ja goed zo Stijna, lief terug lachen naar die mannen en hard doorlopen ;-)
Van die mannen vinden jullie maar engerds zeker ;-) hihi
Ik hoorde van Andreas dat jullie een nieuw record hebben met skypen!
Wie weet verbreek ik het ook nog wel Iris. haha
Geniet maar weer van jullie avontuur meiden! Kusjes Andreas en Esther -
22 Maart 2014 - 14:37
Rogier En Mirjam:
Hey die meiden,
Stijna ik heb je wel gemist gisteravond hoor; grote kerk Gorinchem; sela!
ze waren weer onwijs goed!
nou, dan gaan we onze verjaardagen maar zonder jou vieren.....
Ennuh de geluidsopname van onze trouwdienst hebben we eindelijk! mocht je een kopie willen dan horen we het wel!
veel plezier in Chili en succes met jullie spaans!
gr Rogier en mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
